Ul. Solidarności - ciągnie się od ronda Kopalni "Julian" do ronda Kopalni "Andaluzja" w Piekarach Śląskich. Chyba każdy Piekarzanin wie gdzie to jest, ale zapewne nie każdy wie jaką historie kryje to miejsce.
W miejscu zapomnianym przez czas oraz większość społeczeństwa znajduje się obiekt sakralny, który w żadnym stopniu nie zasłużył na swój smutny los.
Kaplica niszczejąca i dewastowana z roku na rok niknie, a urok jej blednie. Niestety ten stan rzeczy jest raczej niezmienny i w perspektywie czasu zmierzający do dalszej degradacji. Głównym powodem zaniedbania tego zabytku jest przede wszystkim lokalizacja. Ustronne miejsce jest sprzyjające dla patologicznego elementu społecznego nie szanującego ani sakralnego, ani zabytkowego charakteru budowli.
Czas Powstań Śląskich jest okresem w historii Naszego regionu bardzo burzliwym, który i w naszym mieście odcisnął piętno. Niestety dzisiejsza wiedza powszechna na ten temat jest bardzo uboga, a szkoda, bo to ważny okres w historii Naszych ziem, który do dziś może być namacalny. W naszym mieście miały miejsce potyczki powstańcze, zabójstwa czy też inne gwałtowne czyny zrodzone na tle narodowościowym, które pochłonęły ludzkie życie i zdrowie. Jednym z nich są przemilczane przez współczesną historię, sylwetki Funkcjonariuszy Policji Plebiscytowej, którzy oddali zdrowie i życie na terenie Piekar Śląskich.
Studzienka jest dzisiaj przykładem zabytku, gdzie ząb czasu jak i brak środków na rekultywacje i renowacje bardzo odciskają swoje piętno. Smutny widok, który możemy zastać dzisiaj w tym miejscu nie przypomina niczego co w czasach swojej świetności kaplica jak i cały podległy teren przypominały. To miejsce było jednym z głównych punktów wśród pątników, które trzeba było w Piekarach Śląskich odwiedzić. Także dla samych mieszkańców studzienka była miejscem, które odwiedzano w celu pozyskania wody, która słynęła z cudownych właściwości. Natomiast cały zadbany teren Studzienki sprzyjał rekreacji i spotkaniom. Zabieramy dziś Państwa w podróż do tego niegdyś bardzo urokliwego miejsca.
W dobie palącego problemu z którym boryka się nasze miasto, a mianowicie brakiem basenów, przypominamy Państwu piękny obiekt sportowy, który powstał w Brzezinach Śląskich. Pływalnia, która stała się w latach swojej świetności wizytówką gminy.
20 czerwca tego roku przypada okrągła, ważna rocznica dla miasta jak i samych mieszkańców. Równo osiemdziesiąt lat temu po wielu latach starań i ciężkiej pracy ukończono sypanie Kopca Wyzwolenia. Swym rozmachem dla mieszkańców Śląska, po obu stronach granicy miał być symbolem wyzwolenia narodowego okupionego krwią.
Rodząca się komunikacja tramwajowa w XIX wieku, zrewolucjonizowała transport publiczny w miastach. To dzięki nim, przewóz stał się powszechny, masowy i przede wszystkim tani. Na Górnym Śląsku pierwsza linia tramwajowa przebiegała przez nasze miasto, tworząc piękną historie przez ponad 100 lat. Niestety do dziś prócz archiwalnych zdjęć i ozdobnych haków na elewacjach kamienic, napinających niegdyś trakcje elektryczną, nic nie pozostało.
15-sta rocznica wkroczenia Wojska Polskiego na Śląsk, obchodzona w Piekarach Śląskich, nie była uroczystością jednorazową. Był to cykl imprez patriotycznych, które odbywały się od maja do czerwca 1937 roku. Największą uroczystością, prócz uroczystości mniejszych, pokrewnych było poświęcenie Kopca Wyzwolenia. Dlatego z okazji okrągłej 80-tej rocznicy tych wydarzeń przywołujemy te dni na nowo, bo stanowią cenną kartę w dziejach Piekar Śląskich. Poniżej tekst Leona Wostala opisujący zlot Harcerzy Śląskich 30 maja 1937 roku, którzy wielką liczbą przywędrowali by pokłonić się Piekarskiej Pani oraz popracować przy usypywaniu Kopca Wyzwolenia
W dniu dzisiejszym myśląc o szybownictwie mamy w głowie raczej obraz góry Żar czy też duże lotniska sportowe, choć brzmi to nieco fantasmagorycznie, to na terenie Piekar Śląskich wznosiły się i szybowały lekkie maszyny startujące z Księżej Góry.
Nasza mała ojczyzna to miejsce, z którym czujemy niezwykły związek. Tam dorastamy, nawiązujemy przyjaźnie, z czasem poznajemy historię znanych nam budynków, ulic oraz ludzi, którzy żyli na tej samej ziemi przed nami. My żyjąc "tu i teraz" często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że również będziemy częścią historii małych ojczyzn. Niezwykle interesująca jest podróż do przeszłości, którą może nam zafundować genealogia. Wielu już w młodym wieku zadaje pytania o własne pochodzenie starszym członkom swojej rodziny, inni odnajdują potrzebę odkrywania korzeni w późniejszym wieku- nigdy nie jest za późno. Należy podkreślić, że Piekary Śląskie mogą być niezwykle ciekawe dla genealoga.
W poniższym artykule chciałbym przedstawić Państwu zapomniany dziś temat funkcjonariuszy Policji Województwa Śląskiego, którzy pełnili nieraz ofiarną służbę na terenie obecnego powiatu Piekar Śląskich. Dziś zapomniany, a w czasach sobie współczesnych stanowili dumną klasę społeczną wraz z innymi służbami mundurowymi, których cechowała prawość i honorowość. Stanowili ład i porządek w trudnym okresie powstawania Państwa Polskiego z popiołów, wśród biedy i nędzy mieszkańców, których ten stan rzeczy prowadził na drogę występku i przestępstwa.
Rodowód kurkowych bractw strzeleckich wywodzi się z czasów średniowiecznych - kiedy to obowiązkiem mieszczan była obrona miejskich obwarowań. Obronę poszczególnych odcinków miejskich fortyfikacji powierzano wówczas cechom rzemieślniczym. W owym czasie zaczęły powstawać bractwa kurkowe, których zadaniem było przygotowanie rzemieślników do obrony. Ćwiczono głównie strzelanie z łuków i kusz.
W dzisiejszych czasach, mało który Piekarzanin wie, że Piekary Śląskie od setek lat stały i po dziś dzień stoją na Granicy. Na rzece Brynicy kończy się Śląsk, a zaczyna Zagłębie, lecz Nasze miasto ma dużo dłuższe tradycje graniczne. Na przełomie wieku XIV i XV jako tereny wchodzące w skład Korony Królestwa Czeskiego graniczyły z Królestwem Polskim. Następnie tereny te należące do Monarchii Habsburgów także graniczyły z Rzeczpospolitą. Po III rozbiorze Polski, Brynica rozdzieliła Prusy od Imperium Rosyjskiego. Ostatnia granica międzypaństwowa ukształtowała się po III Powstaniu Śląskim, wtedy to Piekary znów stanęły na granicy, tym razem na polsko-niemieckiej. Granice te przynosiły wiele problemów i korzyści. Linia graniczna nieraz w sposób komiczny dzieliła zwaśnione kraje, przechodząc przez domy jak i dzieląc gospodarzy od ich pól.
Wydarzenia ze stycznia 1945 roku w pamięci wielu mieszkańców najstarszego, żyjącego jeszcze pokolenia Piekarzan zostawiły na trwałe swoje piętno. Jednak jak dowiodły nasze pierwsze poszukiwania wiadomości o tym, co tak naprawdę działo się zimą 1945 roku szukać można ze świecą, podobnie jak samych świadków.